چرا پای "سلبریتی ها" به شورای شهر باز می شود؟

داستان انتخابات، قدرت و شهرت، داستان امروز و دیروز نیست.

تا بوده در این کارزار همین بوده است و سودای این بازار، همین؛ از همان روزهایی که ملک الشعرای بهار، - هوس نمایندگی در دوران مشروطه را در سر پروراند تا ورود محمدعلی فروغی و پرویز ناتل خانلری در ارکان حکومتی؛ ایرانی و خارجی هم ندارد؛ آرنولد شوارزنگر هم همین سودا را داشت و ناصرخان حجازی مرحوم هم؛ پای عباس جدیدی، بیژن نوباوه، هادی ساعی و دیگران هم به منصب های سیاسی باز شد.

به گزارش ایسنا، گویی چند سالی است که مشاهیر ورزشی و هنری، برای به دست گرفتن برخی سکان های سیاسی، کمر همت بسته اند.

حال آن که تا پیش از این، هنرمندان و ورزشکاران، نهایت تلاش خود را می کردند تا به دور از فضای سیاسی فعالیت کنند و ساحت خود را به حواشی این میدان نیالایند.

آن روزها هنرمندان یک تنه بار محبوبیت را بر دوش می کشیدند، فرهیختگی شان را زیر بغل می گذاشتند و وارد کارزار سیاست می شدند تا دری باز کنند و فردایی، بهتر؛ پای کمپین ها و ارتش های سایبری چندین و چند "کا" در میان نبود و در ادبیات این بازی، مفهوم و جایگاهی نداشت.

این روزها اما انتخابات و فرهنگ شهرت، هزار تویی پر افسانه است.

ستاره ها یکی و دو تا نیستند، تب ثبت نام های انتخاباتی در میان چهره ها بالا گرفته، فضای مجازی میدان داری می کند.